Fictie en non-fictie schuren dicht langs elkaar in het werk van Roman Helinski
Met zijn twee boeken Bloemkool uit Tsjernobyl (2014) & De Wafelfabriek (2017) brengt Roman Helinski (1983) fictie en non-fictie bij elkaar. In zijn debuut doet hij dat door het neerzetten van een ‘vadergeschiedenis’, waarin een zoon zijn vader steeds verder het rijk der fantasie in duwt. Zijn dit jaar uitgebrachte boek De Wafelfabriek is deels gebaseerd op de bestaande wafelfabriek in het Limburgse dorpje Nuth, de geboorteplaats van Helinski. Het verdraaien van de werkelijkheid en het manipuleren van groepen mensen staat in dit boek centraal. Helinski zegt daarover in gesprek met Radio 1: “Soms vergeet ik bijna wat wél en wat niet echt is gebeurd”.
Het werk van Roman Helinski is rauw en direct. In De Wafelfabriek toont hij messcherp tot wat voor bizarre daden mensen in staat zijn, als bij hen de juiste knoppen worden ingedrukt. En hij laat zien wat er kan gebeuren als je anderen voor jou laat denken. Het verhaal is bijna surrealistisch te noemen, maar: de werkelijkheid is vaak ongeloofwaardiger dan fictie.
Op Explore the North komt Helinski je zelf vertellen hoe zijn markante personages zijn geboren en op welke plekken de verbeelding gaten knaagt in de werkelijkheid (en vice versa). Waarom zoeken de karakters in zijn boeken altijd het randje op? Heeft Helinski eigenlijk wel vertrouwen in zijn medemens? Hij wordt hiervoor geïnterviewd door Wessel de Vries, toneelschrijver en recent afgestudeerd aan de HKU.
Foto: Perry Schrijvers